कबिता

(1)----^^--कर्म--^^----
आसै आस को यो मेरो मन लाई
बाध्यता को पाइला ले टेके छ
दु:खै दु:ख को जिन्दगी लाई
असफलता को बाटो ले छेके छ

(2)----^^-चोट-^^----
ह्र्दय चर्कदा म टोलाउन थालएको छु
याद हरु थुपारी आगो बालेको छु!!
आँखा रमाउदा आफ्नै आसु पिए को छु
दु:ख लुकाइ आरुलाई हासो दिएको छु!!

(3)----^^-मुटु-^^----
चाहिदैन मलाई उपहार नासो
केबल आसुको भेटी भए पुग्छ!!
चाहिदैन मलाई अबिश्वास बेमानी
केबल दुई आत्ममा एक मुटु भए पुग्छ!!

(4)____^^धोका^^_____
प्रित भनी बिस पिए
दोसी बनाइ सुधारि यौ !
आसा मारी प्राण मागे
प्रेम त्यागी धोका दियौ !

(5)__^^-मुल्य^^-__
मान्छे सबै एउटै हुन्छ!
काटे सबै को रगत आउछ!
बुझ्ने ले मात्रा बुझे को हुन्छ!
आसु को मुल्य कती हुन्छ!

(6)__^^-माया^^-__
आकाश मा चम्किन्छन तारा हरु
जमिन मा हुन्न छाया!!
पिडा र चोट दिनु थियो भने
लगाउनु हुन्न माया!!